Αγαπητές φίλες και αγαπητοί φίλοι, έχοντας πλέον εμπλακεί για τα καλά στην διαδικασία των δημοτικών εκλογών, στις καθημερινές επαφές μου με σκεπτόμενους και προβληματιζόμενους πολιτικά συνδημότες μας έρχομαι συχνά αντιμέτωπος με το ερώτημα : Γιατί να επιλέξω να ψηφίσω την δημοτική παράταξη Αν.α.σ.α. και όχι κάποια από τις άλλες έξι παρατάξεις ;

            Είναι αλήθεια ότι όλες οι παρατάξεις διαθέτουν αναλογικά αξιόλογο στελεχιακό δυναμικό και οι επικεφαλής σε προσωπικό επίπεδο είναι εξαίρετα πρόσωπα, μη παραβλέποντας ωστόσο την πολιτική τους υπόσταση και συμπεριφορά. Ποια είναι όμως τα κριτήρια με τα οποία, θεωρώ, ότι καλούμαστε να επιλέξουμε την μελλοντική διοίκηση του δήμου μας ;

            Ξεκινάω από μία απλή σκέψη που την κάνουμε όλοι μας, όταν έχουμε την ανάγκη «να γίνει η δουλειά μας», όπως λέμε. Είτε πρόκειται για Μηχανικό, Λογιστή, Δικηγόρο, Γιατρό, Υδραυλικό ή οποιονδήποτε άλλον επαγγελματία, για να επιτύχουμε το καλύτερο αποτέλεσμα, αναθέτουμε την εργασία, κατά την άποψη μας, «στον καλύτερο». Και ποιος είναι «ο καλύτερος» ;

            «Καλύτερος» λοιπόν μπορεί να είναι ένας καλός γνώστης της εργασίας, με εμπειρία, εργατικός, οπωσδήποτε αποτελεσματικός, με οργάνωση , συνέπεια και με κατάλληλους συνεργάτες. Δεν εξετάζουμε αν είναι φίλος μας, συγγενής μας, γείτονάς μας ή συγχωριανός μας, παρά μόνον εάν είναι ικανός να φέρει σε πέρας με επιτυχία το έργο που του αναθέτουμε. Με ομοειδή κριτήρια, φρονώ, θα πρέπει  να επιλέγουμε και τη δημοτική διοίκηση.

            Σε ορισμένες συνυποψήφιες δημοτικές παρατάξεις συγκαταλέγονται τοπικοί πολιτικοί, πολύχρονης παραμονής και διαμονής στο δημαρχιακό κατάστημα, οι οποίοι εναλλάχθηκαν κατά καιρούς σε παρατάξεις και σε θέσεις ευθύνης, θεωρώντας προσωπική επιτυχία και ιδανική προσφορά στον τόπο τους την αυτοδίκαιη έκτιση της θητείας τους. Άλλες πάλι παρατάξεις υπεραμύνονται της κομματικής τους προέλευσης, προσδεμένοι πνιγηρά στο άρμα της. Κάποιες άλλες βαυκαλίζονται την συνέχεια τους σε «άλλου τύπου» κατόπιν δομικής διαφοροποίησης. Υπάρχουν βέβαια και αυτές που προβάλλουν το νεανικό προφίλ τους χωρίς σαφείς και ουσιαστικές προτάσεις, ενώ δε λείπουν κι εκείνες που  περιφέρουν λάθρα την συνυπαιτιότητα τους, ως να έχει ξεχαστεί… Έρχεται βεβαίως και η παρούσα διοίκηση, κουρασμένη, να υπερασπίσει και να προβάλλει «το έργο» που όλοι γνωρίζουμε…  αυτάρεσκα και προκλητικά θριαμβολογικά.

Και όλο αυτό το πολιτικό συνονθύλευμα δεν συλλογάται και πολύ περισσότερο δεν αυτοπροσδιορίζει τις ευθύνες που φέρει για την σημερινή κατάσταση στον τόπο μας, ενώ εξακολουθεί να αξιώνει να συνεχίσει στο ίδιο μοτίβο το ίδιο μοντέλο «έργου». Πρόκειται για είδος πολιτικού δράματος, που σέρνεται για πολλές σεζόν, με τους ίδιους πρωταγωνιστές, ηθοποιούς, κομπάρσους και κλακαδόρους, ασχέτως αν οι τριγμοί από το σανίδι δεν επιτρέπουν καν να ακούγονται … οι διάλογοι!  Όσο το κοινό αντέχει, η δραματική παράσταση θα παίζεται επί σκηνής και παρασκηνίων βεβαίως.

            Στην περίπτωση μας λοιπόν, η μόνη παράταξη που πληροί τα προεκτιθέμενα  κριτήρια, κατ’ ουσίαν και σε όλο το εύρος,  είναι η Αν.α.σ.α.  Χωρίς να υποτιμάμε τις έτερες  προσπάθειες, εύκολα διαπιστώνεται ότι η Αν.α.σ.α έχει πονήσει τα μέγιστα, ολοκληρώνοντας από μηδενική βάση μια εκλογική προσπάθεια, ξεπερνώντας όλες τις προϋπάρχουσες και «νεοσύστατες» δημοτικές παρατάξεις, φτάνοντας να γίνεται σοβαρός λόγος για την βέβαιη συμμετοχή της την δεύτερη Κυριακή. Έχει στο ψηφοδέλτιο της νέα, άφθαρτα, έμπειρα στελέχη με διάθεση προσφοράς, αποτελεσματικούς επαγγελματίες, ικανούς να υλοποιήσουν το τεκμηριωμένο πρόγραμμα αλλαγής και ανάπτυξης του δήμου μας.

            Η δουλειά, η εμπειρία, η αποτελεσματικότητα και η διάθεση προσφοράς είναι η πεμπτουσία της παράταξης μας και η εγγύηση για μία επιτυχημένη θητεία στο Δήμο, που μόνο πρόοδο και ανέλιξη επαγγέλλεται.

                                                                                 Γι’ αυτό Αν.α.σ.α.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ε. ΛΑΣΘΙΩΤΑΚΗΣ

Δικηγόρος Παρ’ Αρειω Πάγω

LLM ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ

υ. Διδάκτωρ Νομικής

ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΜΕΝΟΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗΣ Υπ. Δικαιοσύνης

Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Δήμου Ωραιοκάστρου με την δημοτική παράταξη Αν.α.σ.α. με υποψ. Δήμαρχο τον Παντελή Σκαρλάτο.

Το κείμενο απηχεί προσωπικές απόψεις του συντάκτη.

Μεγαλώνοντας,

περισσότερο θυμάμαι…

λιγότερο ζω ή ζω ίσα με που θυμάμαι.

Πριν τρία ορθόδοξα και εβραϊκά και σωκρατικά και βατικανά (γιατί όλα Αγάπης Πάσχα είναι), στην Ερμούπολη της Σύρου, εκεί που το σχίσμα του 1054, τη διαίρεση και τη διάσπαση την νικά και την καταπατά -κατ’ έτος- το Θείον μέσω του ανθρωπίνου, με το συναπάντημα καθολικού και ορθοδόξου επιταφίου, Ένιωσα Ανατριχίλα.

Ένιωσα Ανατριχίλα και την επομένη. Όταν Μέγα Σάββατο, βρέθηκα με την οικογένεια στη Μονή του Ιωάννη του Βαπτιστή, στην Πάτμο. Αετοράχη. Τόπος που παρουσιάστηκε η φωνή του Θεού και τρίχασε τον βράχο και γράφτηκε η Αποκάλυψη. Σε αίθριο αύλειο, μέσα σε κλήματα και λουλούδια, σε πέτρες πελαγίτικες και ανοιχτό έναστρο ουρανό, έξι μοναχοί άρχισαν από τις δώδεκα παρά, να χτυπούν ρυθμικά ξύλινα σήμαντρα με σφυριά. Όσο πλησίαζε η ώρα του μεσονυχυτίου, τόσο κι ο ρυθμός πύκνωνε. Μέχρι που στις δώδεκα, εφάρμοσε στην κωδωνοκρουσία της Ανάστασης. Χαμοζάλη! Αναστάσιμες καμπάνες με σήμαντρα. Τεράστιο μέγεθος, μη ανθρωπίνως υποφερτό. Το μυαλό χώρεσε στην ψυχή και η ψυχή χώρεσε στα επουράνια, δίχως βεγγαλικά δίχως λαμπάδες δίχως κόκκινα αυγά, μόνο με χτύπους, χτύπους ζώσας καρδιάς, τους τελευταίους του Χριστού μας και τους πρώτους δικούς μας, που Αυτός εμφύσησε-

Καλή ανάσταση σ’ όλους με υγεία.

Η πιο πλεονεκτική γιορτή «ψυχής» για τους κλασικούς της αρχαιότητας Προγόνους λεγόταν «Κάθαρσις», όπου «καθαίρεται», «ανυψώνεται από τα έγκατα» και τείνει η Ψυχή στην συνένωση με το Θείο, στην οδό της χριστιανικής τελείωσης.

Κάθαρση δε συνεπάγεται εξυγίανση, όπως κακώς μεθερμηνεύεται. Το περιεχόμενο που ασφαλίζει ίσως ο όρος συνίσταται στο εξής: Εγώ, αφού εντοπίσω τα αμαρτήματα, δηλαδή τα σφάλματά μου, εξοικειώνομαι και τα αποδέχομαι.

Και μαζί μ΄ αυτά, που με ταπείνωσαν, υπόκειμαι σε αναμορφοποίηση και ανάβαση στην κλίμακα της ηθικής ζωής, ώστε να βγω «καινό κράμα», όχι μόνος, αλλά με το χέρι του «άλλου» που είτε είναι χείρα βοηθείας είτε προτεταμένος δείκτης στηλίτευσης. Οι συνάνθρωποι μου δίνουν μέλι και χολή, ρόδο κι αγκάθι, άφεση και κρίμα. Κι αγαπώ με όλη τη ζώσα ψυχή τόσο τον συνοδοιπόρο που με «θίγει» πιστά στον ώμο για τις ωφέλιμες πράξεις μου, μα ακόμη περισσότερο αγαπώ τον συμπορευόμενο Σατράπη που με κρίνει, ώστε να μου στερήσει τη δυνατότητα να κάνω λάθος. Ίσως ο δεύτερος ονομάζεται φίλος.

«Δρώντων και ου δι’ απαγγελίας, δι’ ελέου και φόβου περαίνουσα την των τοιούτων παθημάτων κάθαρσιν»

Η Ποιητική του Αριστοτέλη μίλησε για δράση κι όχι για απαγγελία, προκειμένου να καλοδεχτούμε πρώτα την κάθαρση και κατόπιν τελεολογικά, την Ανάσταση του Θεού και τη δική μας.

Πλησιάζοντας όλο και περισσότερο κοντά στην ημερομηνία (5.5.2019) δήλωσης των συνδυασμών των δημοτικών εκλογών στον εκάστοτε αρμόδιο Πρόεδρο του Πολυμελούς Πρωτοδικείου και με δεδομένο την μεγάλη συμμετοχή υποψηφίων δημοτικών συμβούλων για πρώτη φορά, αναφέρω επιγραμματικά τα κωλύματα εκλογιμότητας.

Δυνάμει του άρθρου 14 του ν. 3852/2010 και της σχετικής εκλογικής εγκυκλίου αρ. 12 / 26.5.2019 θα μπορούσαμε να διακρίνουμε τα κωλύματα εκλογιμότητας σε : α) Σχετικά όταν ο υποψήφιος μπορεί να τα θεραπεύσει εφόσον παραιτηθεί σύμφωνα με τις οικείες διατάξεις, β) Απόλυτα όταν δεν μπορεί να τα  θεραπεύσει και γ) Τοπικά όταν ο υποψήφιος φέρει απαγορευτική ιδιότητα εντός συγκεκριμένης χωρικής αρμοδιότητας του δήμου στο οποίο θέτει υποψηφιότητα.

 Σχετικά/τοπικά κωλύματα εκλογιμότητας (ιδιότητες σε συνάρτηση με τον Δήμο που θέτουν υποψηφιότητα) :

–     Δικαστικοί Λειτουργοί

• Αξιωματικοί ενόπλων δυνάμεων
• Αξιωματικοί σωμάτων ασφαλείας
• Μέλη ανεξάρτητων Αρχών
• Συμπαραστάτες του δημότη & της επιχείρησης
• Περιφερειακοί Συμπαραστάτες του πολίτη & της επιχείρησης
• Γενικοί Γραμματείς δήμων
• Δικηγόροι με έμμισθη εντολή δήμων
• Υπάλληλοι δήμων με σχέση εργασίας δημόσιου και ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και υπάλληλοι πάσης φύσεως νομικών προσώπων, τα οποία έχει συστήσει ή στα οποία μετέχει ο δήμος
• Υπάλληλοι δήμων με σχέση εργασίας δημόσιου και ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου και υπάλληλοι νομικών προσώπων που είναι ενταγμένα στο μητρώο φορέων γενικής κυβέρνησης
• Περιφερειακοί διευθυντές εκπαίδευσης, Προϊστάμενοι διευθύνσεων εκπαίδευσης, Υπεύθυνοι συντονιστές επιστημονικής λειτουργίας κέντρου υγείας
• Διοικητές, υποδιοικητές, πρόεδροι διοικητικών συμβουλίων, διευθύνοντες ή εντεταλμένοι σύμβουλοι (νπδδ, κρατικών, νπιδ, δημοσίων επιχειρήσεων, νπ δήμων) με εξαίρεση τους αιρετούς, τους εκλεγμένους και όσους έχουν οριστεί στις θέσεις λόγω ιδιότητος – ex officio.

Απόλυτα/τοπικά κωλύματα εκλογιμότητας :

• Υπάλληλοι με σχέση εργασίας δημόσιου και ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου Δημοσίου, Περιφερειών, Νομικών προσώπων που είναι ενταγμένα στο μητρώο φορέων γενικής κυβέρνησης του δημοσίου τομέα (στους δήμους στα διοικητικά όρια των οποίων εκτείνονταν η αρμοδιότητα των οργανικών τους μονάδων),
•  Διοικητές, υποδιοικητές, πρόεδροι διοικητικών συμβουλίων, διευθύνοντες ή εντεταλμένοι σύμβουλοι νπδδ, κρατικών νπιδ, δημοσίων επιχειρήσεων τη διοίκηση των οποίων ορίζει άμεσα ή έμμεσα το Δημόσιο με διοικητική πράξη ή ως μέτοχος, (στο δήμο της έδρας του νομικού προσώπου).

Απόλυτα κωλύματα εκλογιμότητας :

• Θρησκευτικοί λειτουργοί γνωστών θρησκειών
• Έκπτωση από αιρετό αξίωμα, μετά από αμετάκλητη καταδικαστική απόφαση, ως αυτουργοί ή συμμέτοχοι σε κακούργημα ή σε οποιαδήποτε ποινή για τα αδικήματα της παραχάραξης, της κιβδηλείας, της πλαστογραφίας, της ψευδούς βεβαίωσης, της δωροδοκίας, της εκβίασης, της κλοπής, της υπεξαίρεσης, της απιστίας, της απάτης, της καταπίεσης, της αιμομιξίας, της μαστροπείας, της σωματεμπορίας, της παράνομης διακίνησης αλλοδαπών και της παράβασης της νομοθεσίας για την καταπολέμηση των ναρκωτικών και της λαθρεμπορίας, καθώς και για παράβαση καθήκοντος, εφόσον κατά τη διάπραξη του τελευταίου αυτού αδικήματος προκαλείται οικονομική βλάβη στο δήμο, στην περιφέρεια ή στα νομικά του πρόσωπα, κατά την τρέχουσα δημοτική περίοδο
• Έκπτωση από αιρετό αξίωμα ύστερα από πειθαρχικό παράπτωμα
•  Υποψηφιότητα για αξίωμα στις περιφερειακές εκλογές,
• Υποψηφιότητα για άλλο, άμεσα αιρετό αξίωμα, στον πρώτο βαθμό αυτοδιοίκησης.

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ε. ΛΑΣΘΙΩΤΑΚΗΣ
Δικηγόρος Παρ’ Αρειω Πάγω
LLM ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ
υ. Διδάκτωρ Νομικής

ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΜΕΝΟΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗΣ Υπ. Δικαιοσύνης
Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Δήμου Ωραιοκάστρου με την δημοτική παράταξη Αν.α.σ.α.

Ο αρχαίος πρόγονος είπε: «Η εξουσία είναι πυρά. Πρέπει να είναι κανείς τόσο κοντά, ώστε να μην καίγεται και τόσο μακριά ώστε να μην κρυώνει».

Σήμερα όμως δεν καλείται κανείς να φορέσει στολή αμιάντου, αλλά να μάθει μακροβούτια, γιατί η εξουσία δεν είναι κατ’ ουσία πυρά, αλλά  δεύτερη βιολογική μήτρα.

 Από την ώρα που γεννιόμαστε, στο κεφάλι όλων μας πέφτει η ανάγκη διαχείρισης εξουσίας, σαν διάδραση σε κεφάλι παιδιού, που αφού πρώτα το χαϊδεύουν, του μαθαίνουν πώς να σκέφτεται και όχι τι να σκέφτεται. Έχει να κάνει δηλαδή περισσότερο με τη μέθοδο, παρά με ιδεολογικά «κλισέ».

Η εξουσία, ως ιδιάζον και ξεχωριστό φαινόμενο, βρίσκεται έξω από όποιον νομικό κάλυκα και ομοίως έξω από την όποια νομικά διαφοροποιούμενη, κατά ιστορικές περιόδους, δομή κρατικής αντίληψης περί συντήρησης μέσω αυτής, της πολιτικής σταθερότητας.

Η εξουσία είναι συναγωνιζόμενο μέγεθος της δυναμικής, της πολιτικής πράξης και ομαλής διακυβέρνησης των σχέσεων, της διαπραγμάτευσης, της σύζευξης σε κοινό στόχο, της εμπέδωσης προς υλοποίηση της πολιτικής γνώσης, -και στην καλύτερη των περιπτώσεων- προς πραγμάτωση  δημοσίου προς επ΄ ωφελεία οράματος, όταν πρόκειται για άσκηση κρατικής.

Η εξουσία δεν είναι αρνητικός όρος, δεν είναι φραγμός ή βία ούτε καταπίεση ούτε κατ’ αντιπαράσταση αναμέτρηση δυνάμεων. Αν ήταν έτσι, θα είχε σπάσει μέχρι σήμερα σε χίλια κομμάτια και οι κοινωνίες θα την είχαν αποτινάξει. Ωστόσο είναι πάντα επιζητούμενη, γιατί παράγει αλήθεια, πραγματικότητα, πολιτικές πράξεις, υποστηρίζει με τις επεμβάσεις της τη συγκρότηση του κοινωνικού ιστού κι όχι την αποδόμησή του.

Η εξουσία δεν είναι ανθρωποφοβικός θεσμικός πέλεκυς, παγερός ή καυτός. Αντιθέτως, είναι ωφέλιμη πολιτική πρακτική, άσκηση νου και παιδείας, διότι η εξουσία ενυπάρχει σε κάθε συσχετισμό. Φιλμάρει την κάθε σχέση και την οριοθετεί αναλόγως με το κάθε φορά σχεσιακό δυναμικό της. Συνεπώς, δεν έχει καταγωγή από την κρατική διάρθρωση και δεν λειτουργεί βάσει εμπεδωμένων πολιτικών θεσμών και φορέων. Είναι αρχέγονα βιολογική ανάγκη, κοινωνιολογικά εμπεδωμένη, διαρρέει όλο το κοινωνικό πλέγμα και αναβράζει παντού: Έτσι, λειτουργούσα εξουσία διαπιστώνεται και στις υπό προσπάθεια θεσμικές σταθερές μέσα στην οικογένεια, στις υπό προθεσμία σχέσεις εργοδοτών κι εργαζομένων, στη σχέση του εκπαιδευτή με τον εκπαιδευόμενο, στη σχέση του εραστή με την ερωμένη του, στη σχέση του κατόχου με το κατοικίδιό του.

Ως εξουσιάζων, βλέπει κανείς ανεστραμμένη την πυραμίδα των συσχετισμών, και σ’ αυτήν την πυραμίδα ο εξουσιάζων είναι μοιραία από  κάτω. Για τον Μένανδρο του τετάρτου προ Χριστού αιώνα, από ηθικής: «Είς εστί δούλος οικείας, ο δεσπότης». Για τη σύγχρονη πολιτική φιλοσοφία, που συντέμνουσα, δεν απέχει: Μόνον από εκεί (κάτω από τη βάση) ο εν δυνάμει εξουσιάζων μπορεί να έχει πραγματιστική και πλέον καθολική άποψη για το όλον, το οποίον υπέρκειται και καλείται να στηρίξει.

Συνήθως στους νόμους της Φυσικής επιστήμης υποστηρίζονται τα θεμέλια, προς εξυπηρέτηση ασφαλούς καθολικής ανύψωσης. Επομένως, ο εξουσιάζων που βρίσκεται κάτω από τη σχάρα της αποβάθρας, είναι βεβαιότατα σε θέση τέμνουσα ακροδυναμική, ούτε δυσχερή ούτε πλεονεκτική: Υποστηρίζει και παρακολουθεί άγρυπνα, ανάμεσα από τα διάκενα της σχάρας, ακόμη και τις σόλες των παπουτσιών των υπερκειμένων, διαθέτοντας ευρύ πεδίο ανάλυσης των μικροδυναμικών «επιβολής» που αναπτύσσονται κατά κύριο λόγο στη βάση.

Κάπως έτσι ίσως είδε και ο Μισέλ Πολ Φουκώ, ανεστραμμένη την πυραμίδα των συσχετισμών της εξουσίας. Αντιστρέφοντας λοιπόν την μνημειώδη διαστρωμάτωση στη σύλληψή του, είπε ότι «πρέπει να βλέπουμε την εξουσία από κάτω προς τα πάνω», ισχυριζόμενος ότι «επειδή δεν υπάρχει καμία παντοδύναμη κεντρική εξουσία, αλλά πολλές παράλληλα δρώσες σε μικροκλίμακα εξουσίες, η κρατική εξουσία περιορίζεται στον έλεγχο των σχέσεων που πραγματώνονται μόνο στη βάση, καθόσον το Κράτος δεν μπορεί να κατανοήσει και να περιλάβει όλο το φάσμα των αναπτυσσομένων πραγματικών σχέσεων».

Κάτι ακόμη σημαντικό που διαπίστωσε είναι ότι οι αντιστάσεις είναι περισσότερο δυναμικές και παραγωγικές, ακριβώς στο πεδίο που ασκούνται οι σχέσεις εξουσίας, από ελεύθερες πάντα μονάδες. Άρα, όσο θα υπάρχουν ελεύθερες μονάδες, θα υπάρχουν και αντιστάσεις και συνεπώς, σχέσεις εξουσίας.

Εφόσον αναπνέουμε λοιπόν, την εξουσία δεν την ατενίζουμε ως κάτι ανοίκειο, δεν τη στήνουμε στα πέντε μέτρα επί ποινή προδοσίας της για τα άδικα της ζωής μας, γιατί όλοι είμαστε εξουσιάζοντες και ταυτοχρόνως εξουσιαζόμενοι σε πολλαπλές συνάψεις και σε μικροεπίπεδο σχέσεων, βουτημένοι στην ανάγκη παραγωγής ιστορίας.

Και τόσο πιο αξιομνημόνευτα καταγράφεται η ιστορία -μας ενδιαφέρει ή όχι- όσο ουσιαστικότερες και πλέον παραγωγικές είναι οι αντιστάσεις ημών, των ελευθέρων υποκειμένων, που με τον έναν ή τον άλλον ρόλο κολυμπάμε στη μήτρα της!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ε. ΛΑΣΘΙΩΤΑΚΗΣ
Δικηγόρος Παρ’ Αρειω Πάγω
LLM ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ
υ. Διδάκτωρ Νομικής
ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΜΕΝΟΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗΣ Υπ. Δικαιοσύνης
Υποψήφιος δημοτικός σύμβουλος Δήμου Ωραιοκάστρου με την δημοτική παράταξη Αν.α.σ.α.

https://sarkazonea.blogspot.com/2019/03/blog-post_55.html

Με τον όρο “Εθνικά Κληροδοτήματα” ή “Κοινωφελείς Περιουσίες” εννοείται κάθε περιουσία η οποία καταλείπεται με δωρεά, κληρονομία ή κληροδοσία προς εκπλήρωση σκοπών κοινής ωφέλειας. Ερμηνευόμενη περαιτέρω, η έννοια των ανωτέρω ταυτόσημων όρων κατατείνει στην διαπιστωμένη νομική αντίληψη ότι ως τέτοιες περιουσίες δεν νοούνται μόνο οι καταλειφθείσες υπέρ εθνικών σκοπών στο “άμεσο” δημόσιο, δηλαδή στα εκάστοτε Υπουργεία, αλλά και υπέρ φορέων κοινής ωφέλειας, οι οποίοι είναι νομικά πρόσωπα δημοσίου δικαίου, όπως Νοσοκομεία, Ιεροί Ναοί, Μητροπόλεις, Δήμοι και σχολεία μέσω των προηγουμένων, αλλά και ιδιωτικού δικαίου, όπως ιδρύματα, κοινωφελή σωματεία και οργανώσεις. Επίσης συγκαταλέγονται και οι περιουσίες εκείνες που αφορούν στην εξ ορισμού σύσταση νομικού προσώπου προς εξυπηρέτηση ειδικότερου σκοπού κι όχι μόνον εκείνες που καταλείπονται σε ήδη συστημένο λειτουργούν.

          Ο ελληνικός πατριωτισμός, η αλληλεγγύη, η αυτοπροσφορά και η ευαισθησία θέλουν τα κληροδοτήματα να έχουν ιστορική ρίζα από αρχαιοτάτων ετών, από την κλασική αρχαιότητα με τη μορφή των “χορηγιών”, ενώ αργότερα εμπεδώθηκαν ακόμη περισσότερο κατά την ελληνιστική εποχή, όπως και κατά τα βυζαντινά χρόνια,  με το να λάβουν ιδιαίτερη  έκταση και αξία κατά την μακρά περίοδο υποδούλωσης του Έθνους μας. Μετά δε την ανασύσταση του Κράτους, τα εθνικά κληροδοτήματα ήταν εκείνος ο θεσμός ο οποίος ουσιαστικά αποτέλεσε το θεμέλιο συντήρησης της πολιτικής, κοινωνικής και εκπαιδευτικής ομαλότητας αλλά και ανέλιξης της νέας ελληνικής κοινωνίας. Ακόμη και σήμερα λειτουργούν και παρέχουν ανυπολόγιστης αξίας κοινωνική προσφορά μνημειώδη έργα ευεργετών όπως το Ζάπειο Μέγαρο, το Τοσίτσειο, η Ακαδημία, το Μετσόβειο Πανεπιστήμιο, η Εθνική Βιβλιοθήκη, το Αρχαιολογικό Μουσείο, το ίδρυμα Μποδοσάκη – Αθανασιάδη, το ίδρυμα Νιάρχος, στην πόλη μας το Χαρίσειο Γηροκομείο, το Παπάφειο ίδρυμα, το Τελλόγλειο, το ίδρυμα Παπαγεωργίου, το Γηροκομείο Σαούλ Μοδιάνο, το ίδρυμα του Μανόλη Τριανταφυλλίδη. Η αναφορά είναι ενδεικτική, διότι η αντίστοιχη περιοριστική είναι μακρά και ατέρμων.

          Στις μέρες μας, που η οικονομική κρίση έχει περιορίσει άλλως εκμηδενίσει την  χορήγηση κρατικών πόρων σε κοινωνικούς σκοπούς, γίνεται αντιληπτό ότι τα κληροδοτήματα υποκαθιστούν ασκώντας την ελλείπουσα κρατική κοινωνική πολιτική, εξευρίσκοντας πόρους και παρέχοντας πραγματική στήριξη και άνοδο του βιοτικού επιπέδου τόσο σε αδύναμες κοινωνικές ομάδες, όσο και σε όλον τον κοινωνικό ιστό ανεξαιρέτως.

          Ο Δήμος Ωραιοκάστρου όπως και οι περισσότεροι δήμοι της χώρας μας έχει αποδεχθεί κληροδοτήματα, όπως του Γεωργίου Παπαδόπουλου, του Κωνσταντίνου Γκάτση, του Δημητρίου Λίγδα, του Γεωργίου Λίγδα, της Ελένης Παπέ κ.α.

          Το ερώτημα είναι γιατί αυτές οι διαθέσιμες ικανές μάλιστα περιουσίες, εν όψει των ανωτέρω αναφερθέντων, παραμένουν ανενεργές και ανεκμετάλλευτες, οι δε  ταχθέντες διά των διατάξεων των διαθηκών και των σχετικών Πράξεων, σκοποί τους μη εκπληρούμενοι, κατά παράβαση της συνταγματικής επιταγής του άρθρου 109, ως και του ισχύοντος και σε εκτέλεση του ανωτέρω, Κώδικα “Κοινωφελών Περιουσιών, Σχολαζουσών Κληρονομιών και λοιπών διατάξεων”  (ν. 4182/2013 – ΦΕΚ 185/τ.α΄/10-09-2013).

          Η εγκληματική αμεριμνησία του δήμου για την αξιοποίηση των καταλειφθέντων και αποδεχθέντων κληροδοτημάτων και η κώφευση στις καταφανείς ανάγκες των δημοτών του, έχει ως αποτέλεσμα τα ακίνητα των κοινωφελών αυτών περιουσιών να μένουν αδικαιολογήτως απρόσοδα και εκτεθειμένα στη πιθανή κακοβουλία τρίτων με τον κίνδυνο να χρησιδεσποσθούν και συνεπώς εκφύγουν της κυριότητάς του, ενώ παράλληλα ο χρόνος και η εγκατάλειψη τα απαξιώνει και τα αποδομεί, επιβαρύνοντας συγχρόνως τον δημοτικό κορβανά με επιπλέον ανώφελα έξοδα συντήρησής τους.

          Το τραγικότερο βέβαια όλων είναι ότι οι ανωτέρω περιουσίες καταλείφθηκαν από τους ευεργέτες κληροδοτήσαντες υπέρ του τετιμημένου δήμου μας για υλοποίηση σκοπών όπως ανέγερση σχολικών κτιρίων, βιβλιοθηκών, αγορά εξοπλισμού για τους μαθητές μας και λοιπών κοινωφελων σκοπών, οι οποίοι παραμένουν ανεκπλήρωτοι και ματαιωμένοι, παρά το γεγονός ότι οι ιθύνοντες γνωρίζουν καλά τις αδήριτες ανάγκες που έχουν σε αυτούς τους τομείς οι συμπολίτες μας!

ΓΕΩΡΓΙΟΣ Ε. ΛΑΣΘΙΩΤΑΚΗΣ
Δικηγόρος Παρ’ Αρειω Πάγω
LLM ΔΗΜΟΣΙΟΥ ΔΙΚΑΙΟΥ
υ. Διδάκτωρ Νομικής
ΔΙΑΠΙΣΤΕΥΜΕΝΟΣ ΔΙΑΜΕΣΟΛΑΒΗΤΗΣ Υπ. Δικαιοσύνης